Briolet schreef:Richard schreef:In theorie klopt dit (denk ik, niet berekend,
Ja en nee. Er wordt in elk geval vergeten dat er nog 30% koper in de munten zit en dit reageert ook met salpeterzuur. Dus er is ruim meer zuur nodig.
Bij het oplossen van de basismetalen ga ik er ook van uit dat ik een factor ±2X meer salpeterzuur nodig zal hebben dan met zilver.
Briolet schreef:
Verder ontstaat er koper nitraat in stap 1 en nergens in het verhaal lees ik hoe dit verwerkt wordt. Normaliter laat je dat ook als een vaste stof neerslaan zodat het compacter wordt om door een afval verwerkend bedrijf op te laten halen. Koper is een giftig metaal dat zeker niet door de gootsteen moet.
Ik weet wel hoe ik het doe, en daar komt geen afvalverwerkend bedrijf bij kijken.
En inderdaad 100% mee eens dat giftige metalen absoluut niet moedwillig door de gootsteen mogen gaan!
De methode die mij is geleerd i.v.m. het verwerken van afvalwater wat vrij komt bij het nat chemisch verwerken van metalen, en die ook op deze manier in de Nederlandse industrie gebruikt wordt om vergelijkbaar afvalwater vrij te krijgen van schadelijke metalen d.m.v. cementeren van metalen, en er dan geïmmobiliseerd hydroxides van te maken.
Benodigdheden: plastic emmers of plastic opslagtanks, Ph-papier of Ph meter, stukken koper, stukken ijzer, aquarium pompje+slang, ammonia, nikkel test/dimethylglyoxime, pvc slang binnenmaat ±8mm lengte ±120cm, cement, cement mixer boormachine, een plek waar het kan staan met wat ventilatie.
Als eerste waar het afvalwater in komt zit bij mij gecementeerd koper(recycling) uit de emmer met ijzer.
Als die voor ± 80% vol is met vloeistof gaat de vloeistof(en soms ook de neerslag) naar de eerste emmer met stukken koper.
In deze emmer zit ook meestal de aquariumslang en zorgt met lichte luchtdruk dat de vloeistof goed in contact komt met het koper.
In deze emmer is het bezinksel wat bestaat uit het goud, zilver, p.g.m. wat als achtergrondwaarde nog in de vloeistoffen zat.
Na minimaal 24 uur (meestal enkele dagen) kun je er van uit gaan dat de vloeistof erg donker er uit ziet en verzadigd is met koper(testen tin(II)chloride, beluchting afzetten en de volgende dag de vloeistof overhevelen met slang naar de emmer met ijzer.
In deze emmer die gedeeltelijk is gevuld met stukken ijzer wordt het koper en andere metalen neergeslagen als sediment (zie:reactive series of metals wiki).
Ook hier weer de aquariumslang met lichte luchtdruk dat de vloeistof goed circuleert en in contact komt met het ijzer.
Om te controleren of al het koper is neergeslagen testen met ±1cc vloeistof in reageerbuisje de (desgewenst de Ph eerst verhogen met natronloog) en ammonia bijvoegen en kijken of er een kleurverandering plaatsvindt.
Een nog delicatere test is het gebruik van de nikkel test met poreus papier.
Deze gaat tot enkele ppm, maar dan moet er wel nikkel in de afvalvloeistoffen zitten, controleer bij de emmer met kopper of er nikkel in zit.
Vervolgens wordt de vloeistof overgeheveld naar de emmer waar de Ph verhoging plaats vindt, naar +±Ph 9.
Dit gebeurt met soda of natriumhydroxide en met incidenteel roeren en eventueel bijvoegen van soda of natriumhydroxide en eventueel weer nikkel test.
Laten bezinken en nog eens testen (nikkel) kan de heldere vloeistof(waar geen nikkel in is opgelost dus ook geen andere zware metalen) zonder problemen op het riool geloosd worden.
Als het bezinksel (hoofdzakelijk ijzerhydroxide) te veel wordt in de emmer doe ik het goed mengen met cement en laten uitharden en bij de gemeentelijke milieustraat inleveren als bruikbare grondstof (puin)i.p.v. een milieugevaar.
In de praktijk doe ik beginnen met te controleren en te testen.
Ik werk tegen de "stroming in"d.w.z. beginnen bij de hydroxides en eindig bij de inname van vloeistoffen.
Dit zodat ik met het overhevelen v.d. vloeistoffen altijd ruimte heb in de emmer die gevuld moet worden.
Deze manier van verwerken heb ik met de nodige milieudeskundige overlegd en ze gebruikte bedrijfsmatig vaak (of gedeeltelijk) de zelfde oplossingen.
Het klinkt als een hoop extra werk maar in de praktijk valt het wel mee.
En ik heb nog altijd de verantwoordelijkheid tegen over mens en milieu om deze niet, of zo min mogelijk te belasten.
Van mij mogen ze komen controleren, ik weet dat ik goed zit en ruim binnen de limieten blijf.